من همیشه یه صندلی واسم کم بوده، کتم واسم تنگ بوده، کفشام برام کوچیک بوده، ساعتم خواب می مونده و من ازش جلوتر حرکت می‌کردم، دنیا برای من جای کوچیکیه، احساس می کنم همه جا بسته اس و نمی تونم نفس بکشم، انگار همه ی این لحظه ها رو قبلا دیدم، درختا، صدای آبشار، قورباغه ها، اونا رو زمانی می‌بینم که در حال مردنم ...
من همیشه یه صندلی واسم کم بوده، کتم واسم تنگ بوده، کفشام برام کوچیک بوده، ساعتم خواب می مونده و من ازش جلوتر حرکت می‌کردم، دنیا برای من جای کوچیکیه، احساس می کنم همه جا بسته اس و نمی تونم نفس بکشم، انگار همه ی این لحظه ها رو قبلا دیدم، درختا، صدای آبشار، قورباغه ها، اونا رو زمانی می‌بینم که در حال مردنم ...
من همیشه یه صندلی واسم کم بوده، کتم واسم تنگ بوده، کفشام برام کوچیک بوده، ساعتم خواب می مونده و من ازش جلوتر حرکت می‌کردم، دنیا برای من جای کوچیکیه، احساس می کنم همه جا بسته اس و نمی تونم نفس بکشم، انگار همه ی این لحظه ها رو قبلا دیدم، درختا، صدای آبشار، قورباغه ها، اونا رو زمانی می‌بینم که در حال مردنم ...
